مثبت اندیشی و خوش بینی در نهج البلاغه

به جهت اهمیت و ارزش بالای تفکر و اندیشه مثبت بر روی سلامتی و آســایش روح و روان و جامعه، مبحث  مثبت­اندیشی و خوش­بینی از اهمیت و جایگاه والایی برخوردار است. در این مجال با توشه­گیری از معارف عمیق امام علی(ع) ابتدا مؤلفه­های خوش­بینی که شامل توجه انتخابی(توجه مثبت به ابعاد مختلف زندگی انسان مانند توجه مثبت به خدا، جهان، افراد و ...)، مؤلفه­های مثبت­اندیشی شامل تفسیر منطقی رویدادها (آزمایشی دانستن سختی­ها و حوادث ناگوار، ناپایدار دانستن رویدادهای مثبت و منفی و مؤثر دانستن خدا، خود و دیگران در وقوع حوادث و رویدادها) وانتظار مثبت(باور داشتن به کمک خدا و وقوع رویدادهای خوشایند و عملکرد درست از سوی دیگران وآینده­ای روشن) می­باشد، مورد بررسی قرار گرفته است. سپس آثار و نتایج  خوش­بینی و مثبت­اندیشی در فرد و جامعه از جمله: دستیابی به آرامش، کاهش ترس، اضطراب، حزن، اندوه و دستیابی به موفقیت و نیز موانع خوش­بینی و مثبت­اندیشی، ضرورت اجتناب از سوء ظن، حسد و بخل تبیین گشته و مورد تأکید قرارگرفته است.